İç Dünya

evet
korktum.

sanki
geçmiş
süpürmüş almış
her şeyi;
güvenebilmeyi..
sevebilmeyi..
bi tek
o kargaşada
"her şeye rağmen
gülebilmek"
kalmış.
o da saklanmış
midye kabuğu gibi
dönmüş durmuş
kabuk bağlamış
oysa
yumuşacık kalbi..
ve o kalp
kırık..
onarılmayı bile
bekleyemeyecek kadar
umut yok çünkü
hep bi pürüz
hep bi tortu aklında..
ve aslında
sevilse biraz
tamir olacak gibi.
olasılıksa olay
en kötü:
sevgi yok!
peki
o halde koparmadan
birleşen parçaları
yolculuğa devam
güneşli ülkelere
denize
yeşile
kendime
gelecektekine.
şimdi dinlence
yolculuk öncesi
hayal kurup
gelecektekinin
sen olduğunu
dilemeye.