bir his

gecenin bir yarısı. kahkahalar yükseliyor yakınlardan. mutluluk! sevinç! yaklaşamadı. korktu. hayır! peki ya ne? içinde kalan son kırıntıların da uçup gitmesi. piuuuuu! haberi yoktu azalmayacağının, aksine daha çok artacağının gülümsemelerinin. unutmuştu çünkü minicik bedeni ve kalbi bu duyguyu. insanlardan korkar olmuştu. samimiyetsizliklerinden bir de! sevincini de hüznünü de gözleriyle anlatıyor ve yaşıyordu. yeterliydi gözler... gerektiğinde ıslanıp gerektiğinde ışıldayabiliyorlardı.