Öyleyim dedi çocuk
Öyle olmayı istedi belki de
Belki de gerçekti
Ama zarar vermek istemedi
Kendince...
Kızın kanına şarap karışmamıştı henüz
Onun dünyasında yapamazdı
Mahzenlerini bilse de
Adım atamazdı karanlıklara
Cam kırıklarından korkardı.
Çocuk bir değildi, birden fazlaydı
Bedeni tek olsa da
Parçalara bölünmüştü ruhen
Güç istiyordu, sevilmek geri plana düştü
Ya da korktu belki de
İlk kez biri onu koşulsuz seviyordu.
Gidebilmesi için nefret edilmeliydi
Nefret ettirmek yaptığı en iyi işti
Özünde sevilesi olsa bile...
Batırdı tırnaklarını kızın ruhuna
Sebep yoktu
Varsayımlar sadece
Aldı kalbini
Anlamadı kız olan biteni
Gözünü açana kadar
Çocuk kalbi alıp gitmişti.
Kız nefes aldı son kez
Düşündü
Aşk mıydı bu?
Nefret mi?
Soğudu bedeni.
Dönse çocuk ve verse kalbini geri
Biraz sarılsa belki
Isıtabilir miydi minik ellerini?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder